Zoran Radmilović
Rođen je u Zaječaru 11. V 1933 godine, a preminuo u Beogradu 21. VII 1985 godine.Po očevoj želji upisao je pravo u Beogradu, potom studirao I na Arhitektonskom I Filološkom fakultetu; uporedo je oprobao glumačke mogućnostu u KUD “Ivo Lola Ribar”, potom upisao I postupno apsolvirao glumu na Akademiji za pozorište, film, radio I televiziju te započeo karijeru u Beogradskom dramskom pozorištu (1962-1968), u kome isprva nastupa u manje značajnim predstavama. Godine 1964-te, zbog odustajanja Lj. Tadića, Radmilović uskaće u naslovnu ulogu u KRALJU IBIJU A. Jarryja (na sceni Ateljea 212), predstavi koju pretvara – razotkrivajući posve iznimnu glumačku nadarenost – u trijumf improvizacije (veliki uispeh ostvaruje I na gostovanjima u Parizu, Moskvi, New Yorku, Veneciji I dr.), u “svoju scenu” koja će trajati (zajedno s kasnijim RADOVANOM III D. Kovačevića) dve decenije. Iako je ostvario niz usplih uloga u kazalištu (stalni je član Ateljea 212 od 1968 godine do smrti), na filmu, televiziji I estradi, sve su one ostale u sjeni “uloge života” u KRALJU IBIJU (čak I kad se radi o briljantnom ostvarenju – ulozi Molijera u istoimenom komadu M:A: Bulgakova, za koju je nagrađen Oktobarskom nagradom grada Beograda). Na filmu je debitovao 1962 godine (ČUDNA DEVOJKA,J.Živanovića) I odigrao oko dvadeset uloga. Glavne je ostvario u filmovima GLINENI GOLUB (T.Janić, 1966), RAM ZA SLIKU MOJE DRAGE (M.Idrizović, 1968), POGLED U NOĆ (N.Stojanović, 1968), PAVILJON VI (L.Pintilie, 1978), SREĆNA PORODICA (G.Mihić, 1980). Nekoliko dana pred smrt primio je, u bolničkoj postelji, Sedmojulsku nagradu SR Srbije.