Josipa Lisac
Desila se na planeti Zemlji 1950. godine, negde oko 45-e paralele (sev. geo. širine) i 16-og meridijana, što će reći – u Zagrebu, Hrvatska. Raspored zvezda toga dana kaže – u znaku Vodolije.
Kao dete izuzetnog muzičkog talenta, već u 10. godini postaje članica Zbora Hrvatske radio-televizije. Pevajući ozbiljni muzički repertoar – od stare sakralne, preko klasične i moderne avangardne, sve do etno-tradicionalne muzike, stiče svoje prvo, a zatim i sve bogatije muzičko obrazovanje.
1961. godine njihov hor osvaja GRAND PRIX na takmičenju u Francuskoj, kao najbolji dečji hor na svetu. Iako je odgajana na Monteverdiju, Bachu, Beethowenu, Brittenu, Josipa vrlo brzo pokazuje svoje pravo zanimanje za rock muziku, i 1967. postaje lead-vokal popularne rock grupe “O’Hara”, a zatim vokalno-instrumentalnog sastava “Zlatni akordi”, nakon fuzije sa sastavom “O’Hara”. Grupu su činili: Frano Parać – kompozitor (orgulje, klavir, vokal), Vlado Delač (solo gitara, vokal), Ivica Mikšić – Ico (ritam gitara, vokal), Zlatko Mikšić – Fuma (bas gitara), Željko Marinac – Mačor (bubnjevi) i Josipa Lisac (vokalni solista).
Već prvo pojavljivanje u javnosti, izaziva pravu senzaciju kod široke publike: u njenom pevanju sublimira se sve ono najbolje iz najrazličitijih muzičkih žanrova, a već prvi festivalski nastup, na najvećem festivalu zabavne muzike za ono vreme – Opatijskom festivalu, najavljuje dolazak i pojavu izuzetne pevačke jedinstvenosti na ondašnju jugoslovensku muzičku scenu.
Ne samo svojim fascinantnim glasom i originalnim interpretacijama, već jednako i svojom jedinstvenom i intrigantnom pojavom, Josipa Lisac ubrzo postaje unikatna i neponovljiva zvezda rock muzike. Razvijajući se i idući uporno dalje protiv svih uobičajenih struja, ona razvija svoj jedinstveni stil muzičkog izražavanja. Odabire znatno teži, ali tim temeljitiji i vredniji put svojoj karijeri.
Poznanstvo, prijateljstvo i ljubav s popularnim rock’n’roll pevačem i kompozitorom, Karlom Metikošem, potpuno zaokružuje njen muzički i životni put. Metikoševo iskustvo i snažna autorska jedinstvenost, uobličava Josipu Lisac kao jedinstvenu umetnicu i ženu.
Njihov prvi zajednički LP album iz 1973. godine, “Dnevnik jedne ljubavi”, ostaje do današnjeg dana jedan od najboljih konceptualnih rock ostvarenja, antologijom hrvatske diskografije.
Njen poslednji studijski album, simboličkog naslova “Život”, iz 2000. godine, obeležio je savremen zvuk i koketiranje sa elektronikom, zahvaljujući saradnji sa svestranim producentom i aranžerom, Gojkom Tomljanovićem. Nekoliko pesama, s ovog albuma, prethodno su promovisane na festivalima, poput Melodija hrvatskog Jadrana, splitskog festivala i zadarskom festivalu. Posle 13 godina izdavačke pauze (od albuma Boginja 1987.), promovše album “Život” na koncertu za Karla, u decembru 2000. godine. Čini to u zagrebačkom pozorištu “Komedija”, na istoj pozornici, gde je gotovo tri decenije ranije (1973.), promovisala svoj studijski prvenac – antologijski album, “Dnevnik jedne ljubavi”.