Milena Dravić
Na film je došpla slučajno – plavokosu, pegavu srednjopkolku s konjiskim repom zapazio je na naslovnoj strani neke ilustrovan revije reditelj F. Čap i dao joj ulogu u svom filmu VRATA OSTAJU OTVORENA (1959). Svojim šarmom i spontanošću nametnula se, pa ubrzo snima DILIŽANSU SNOVA (S. Jovanović, 1960) , ZAJEDNIČKI STAN ( M. Vajda,1960), BOLJE JE UMETI (V. Nanović, 1961), UZAVRELI GRAD (V. Bulajić, 1961) i LETO JE KRIVO ZA SVE (P. Đorđević, 1961). Motivisana uspehom koji je do tada postigla upisuje Akademiju za film, pozorište, radio i televiziju. Kada za svoju šestu ulogu – seoske devojke koja kao prekobrojna kreće za momkom na radnu akciju u PREKOBROJNOJ (B. Bauera, 1962) – osvaja Zlatnu arenu na festivalu u Puli, postaje jasno da je jugoslovenska kinematografija dobila izuzetnu glumačku osobenost. Otada, sarađujući sa više od tridesetr reditelja svih generacija, neprekidno igra uglavnom glavne uloge u više od pedeset filmova najrazličitijih žanrova, postavši jednim od glumačkih postulata srpske kinematografije, iako je često igrala i u drugim sredinama. Svoju drugu Zlatnu arenu dobija za ulogu krojačice koja se prudržuje partizanskome biciklističkom bataljonu u BICIKLISTIMA (P. Đorđević, 1970). Dobitnica je i pet Srebrnih arena: godine 1964. za komičnu ulogu u LITU VILOVITOM O. Gluščevića, zatim, godine 1966. za suptilnu ulogu supruge u RONDU Z. Berkovića, te za ulogu u ratnom filmu DO POBEDE I DALJE Ž. Mitrovića, 1967. za komičnu ulogu u NEMIRNIMA K. Rakonjca, te za tragičnu ulogu u JUTRU P. Đorđevića, 1969. godine za komičnu ulogu prvakinje u filmu CROSS COUNTRY P. Đorđevića, te za dramsku ulogu prodavačice novina koju siluje grupa dokonih mladića u HOROSKOPU B. Draškovića, te napokon godine 1974 za ulogu žene iz polusveta DEPSU A. Vrdoljaka. Za upečatljivu ulogu usamljene žene u palanačkoj sredini u POSEBNOM TRETMANU (G. Paskaljević, 1980) nagrađena je nagradom za epizodu na festvalu u Cannesu. Od brojnih drugih filmskih nagrada i priznanja ističe se titula ” Prve dame jugoslovenskog filma ” koja joj je dodeljena na V Filmskim susretima u Nišu 1970. godine. Prvi deo njene karijere obeležen je kontinuiranom saradnjom sa P. Đorđevićem, a kasnije se, težeći da iskoči iz okvira stereotipa – približuje avangardnim reditljima okupljenim oko Bioskopskog kluba “Beograd” i ostvaruje zapažene uloge u delima D. Makavejeva ČOVEK NIJE TICA (1965), kao mlada frizerka u srredištu ljubavnog trougla, i W.R. MISTERIJE ORGANIZMA (1971), kao razbarušena revolucionarka koja propagira seksualnu revoluciju, te u KLAKSONU (K. Rakonjac, 1965) i ZASEDI (Ž. Pavlović,1969). Iako je u nizu filmova uspešno igrala dramske uloge, njene najizrazitije predispozicije su, prema vlastitom uvetrenju, “karakterne uloge sa elementima komedije”; to je došlo do punog izražaja u verovatno najboljoj seriji zabavnih televizijskih emisija u Jugoslaviji – OBRAZ UZ OBRAZ televizije Beograd. Uspešno je igrala i u velikom broju televizijskih serija i drama, a okušala se i u pozorištu i to uglavnom i neformalnim, alternativnim grupama, te i u Ateljeu 212. Bila je foto-model modnog kreatora A. Joksimovića. Dobitnica je Oktobarske nagrade grada Beograda 1970 godine.