Cigani lete u nebo – Pozorište na Terazijama
Mjuzikl u režiji Vladimira Lazića
Najlepše ruske pesme uz nezaboravnu koreografiju Krunoslava Simića u ljubavnoj priči ciganke i kradljivca konja…
Učestvuje hor, balet i orkestar Pozorišta na Terazijama.
ULOGE:
Izergil Ljiljana Stjepanović
Rada Milena Ražnatović
Lojko – Zobar Ivan Bosiljčić
Talimon Dragan Vujić/ Milan Tubić
Bubulja Nikola Bulatović/ Milan Tubić
Dalibog Milan Antonić
Makar Čudra Zoran Babić
Njemčo Nur Aleksandar Hrnjaković
Danilo Veselin Stijović
Otac Zobar Desimir Stanojević
Silađi Branko Đurić
Nonka Ivana Knežević
Svetlana Vesna Paštrović
Veročka Snežana Jeremić
Rusalina Ana Simić ml.
Juliška Barbara Milovanov
Buča Miroljub Turajlija
Poručnik Milan Milosavljević
Propercium, Švob Marko Nikolić ml.
Balint Vladan Savić
Predsednik opštine
Aleksandar Dunić/ Milan Bosiljčić
Žena predsednika opštine Ana Simić
Pandur Goran Bukilić
Ištvan Bojan Gavrilović
Poručnikova žena, Balintova žena
Jelena Mit
Suđaje
Svjetlana Knežević, Zinaida Dedakin,
Ana Zdravković/ Valentina Pavliči
GORKI I NJEGOVI CIGANI
Mladić koji se zvao Aleksej Maksimović Pješkov sin siromašnog radnika,siroče koje je rano ostalo bez oca, lađar, kuvar, pevač, skitnica i samouk – imao je dvadeset i četiri godine kada je dospeo u tamnicu. Bilo je to 1892.godine. Uzevši tada pseudonim pod kojim ga poznaje svetska literatura, Maksim Gorki u tamnici piše svoju prvu pripovetku: Makar Čudra. Iako prva, ova pripovetka koja je “zrelo štivo” i sa zanatske, i sa tematske i sa umetničke strane – poslužiće mnogo decenija kasnije, kao osnov za film i mjuzikl Cigani lete u nebo. Pripovetka je klasičan obrazac “duple ekspozicije”. Makar Čudra, Ciganin, priča na obali mora, pod vetrom i talasima, o svom ciganskom sabratu Lojku Zobaru i njegovoj ljubavi prema lepoj Ciganki Radi.
Makar Čudra je tema za sebe, pisac ga skicira kao profil snažne ličnosti, tako da bi i on sam mogao da bude tema jedne priče. Gorki daje Makaru ulogu pripovedača da bi ispričao začudnu istoriju jedne ljubavi. Ta istorija je zanimljiv fabulativni ram za široku sliku koju pisac i njegov junak slikaju pred čitaocem. Napisana u Tiflisu, u stanu političkog izgananika Kaljužnog, objavljena u dvevnom listu “Kavkaz”, ona stoji – hronološki i umetnički – na čelu svih izabranih i sabranih dela Maksima Gorkog. Gorkijevi Cigani nose u sebi elemente romantičarskih legendi koje, međutim,pripovedaju pučki pripovedači.Njih autor sreće kraj čergi, u stepama, za vreme lutanja beskrajnim prostorima svoje domovine Rusije. U tim se novelama, zatim, pojavljuju i likovi skitnica – “bosjaka”, u kojima Gorki otkriva visokeljudske kvalitete, specifičnu životnu filozofiju, često izraženu u brojnim aforizmima i sentencama. Njegovi junaci lišeni su društvenih dogmi i lako prekoračuju norme društvenog ponašanja, upravo zato što ne zavise sudbinski od materijalnih dobara. Jednom rečju – oni su slobodni. Zbog takvih osobina njegovih novela, Gorkog su u prvo vreme smatrali predstavnikom ruskog modernizma, dok se u vezi sa njegovim likovima najčešće spominjalo Ničeovo ime. Najzad, nesumljivo je jedno: novelistički likovi Gorkog- Makar Čudra i starica Izergil, Lojko Zobar i prelepa Ciganka Rada – jesu ponosni, smeli i snažni ljudi koji su suprostavljeni poniznim, ropskim i slabim. Takvi likovi, takvi ljudi i takvi Cigani, samo i mogu “da lete u nebo”. Zemlja je za njih pretesna.
Premijera: 17.04.2004.