Mesec u plamenu – BDP

Pisac – Sanja Domazet

Režija – Stefan Sablić

SCENOGRAF – Marko Kesić

KOSTIMOGRAF – Ljiljana Petrović

MUZIČKI SARADNIK -Dragan Cvetković

SCENSKI GOVOR – Dr. Ljiljana Mrkić Popović

VIDEO MATERIJAL – Lazar Bodroža

ASISTENT KOSTIMOGRAFA – Tina Bukumirović

ASISTENT ZA VIDEO MATERIJAL – Marko Dukić

ORGANIZATOR – Srđan Obrenović

INSPICIJENT I SUFLER – Zorica Popov

LICA

MILENA PAVLOVIĆ BARILLI – Danijela Štajnfeld / Zorana Bećić

DANICA PAVLOVIĆ BARILLI – Đurđija Cvetić

BRUNO BARILLI, REJNOLD GONZALES, ROBERT GOSELIN – Miloš Pjevač

O DELU

     U vreme kada se više ne pišu pisma, već samo sms poruke ili romani i komadi koji im veoma nalikuju, nije bio mali izazov napisati komad sačinjen od epistola koje su jedna drugoj pisale slikarka Milena Pavlović Barilli i njena majka, Danica Pavlović.

O PISCU

     Sanja Domazet je prozni i dramski pisac. Do sada je objavila romane: KO PLAČE i AZIL, za koje je dobila nagrade “ Žensko pero “ i “ Meša Selimović “; knjige eseja: ANATOMIJA ZANOSA, BOŽANSTVENI BEZBOŽNICI i SENKE; kao i knjigu drama i priča MOĆ MASKE. Premijerno je izvedeno više njenih komadaPUNJENE TKVICE, KRILA OD OLOVA, DISHARMONIJJA, FRIDA, KOKO. Doktorirala je i predaje na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Njena dela prevođena su na: bugarski, francuski i poljski jezik.

O REDITELJU

     Stefan Sablić je pozorišni reditelj i muzičar iz Beograda. Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u beogradu na katedri za Pozorišnu režiju u klasi profesora Egona Savina i studirao post diplomske studije iz Pozorišne režije na univerzitetu u Tel Avivu.
U dosadašnjoj karijeri režirao je: DNK, S. Belber ( Atelje 212 ), BARON NA DRVETU, I. Kalvino ( Pozorište “ Boško Buha “ ), HINDUS HOĆE U BRONKS, I. Horovic ( JCCA ), PLAVA JEVREJKA, I. Samokovlija ( Zvezdara Teatar ), JEVREMOV ŽIVOT, A. Đaja ( Pozorište na Terazijama ), POSETA STARE DAME, F. Direnmat ( Bitef Teatar ), STENDALOV SINDROM, T. MekNeli ( Srpsko narodno pozorište, Novi Sad ), SUMNJIVO LICE, B. Nušić ( Kruševačko narodno pozorište ), KOVAČI, M. Nikolić ( Narodno pozorište, Beograd ), U POSETI KOD GOSPODINA GRINA, Dž. Baron ( Atelje 212 ), PRIČA O VOJNIKU, Stravinski & Ramuz ( Tel Aviv ), ŽIVOT IZ POČETKA, M. Momčilović ( Teatar Kult ), ELEKTRA, D. Kiš ( Atelje 212 ), PROKLETI KOVALSKI, N. Romčević ( Atelje 212 ).   Radio je u Laboratoriji za reditelje u Linkoln Centru u Njujorku.

REČ PISCA

     Baš kao što umetnost Barillijeve uznemirava, tako i njena pisma ustalasavaju čitaoce i predstavljaju ne samo svedočanstva o njenom lutanju i stranstvovanju, već i o bogatom opusu njenog stvaralaštva. Kao što umetnost nema domovine, tako domovinu nije imala ni Milena Pavlović Barilli, a njene slike i poezija bile su posrednici između onostranog i ovog sveta, posrednici “ za ono što se ne da iskazati uobičajenim ljudskim jezikom ”. Milena je bila snažan i usamljeni glas svoje epohe. Koren njenog stvaralaštva jeste ovo tlo, ali su plodovi cvetali i nicali širom sveta. Njeno delo je zagonetka, ali je još zagonetnija sila koja ga je proizvela. Ovaj komad želja je da se kroz prepisku Milene Pavlović Barilli pronikne u motive, želje, strahovanja, uspone, nadanja ove umetnice, za koju stvaralaštvo nije poticalo od “ moći ” već od “ morati ” i čija je priča univerzalna i danas. Širom Srbije, Evrope i sveta i danas stvaraju oni što nikome nisu potrebni, a koji životom plaćaju stvarajajući dela koja će promeniti svet, smatrajući da je život za takvu radost stvaralaštva, mala cena.

REČ REDITELJA

     Milena Pavlović Barilli je bila veoma intrigantna ličnost, neuhvatljiva, mistična i začudna. Njen život i dela spajaju se u čudesnom, umetničkom ludilu. Bila je prefinjena umetnica sa ogromnom energijom stvaraoca i morala je da ima sudbinu sličnih koji su se ovde rodili. Živela je između ćežnje za toplinom kuće i domovine, njenog Požarevca i Beograda, i inostranstva gde je jedino mogla da se umetnički proverava i ostvaruje.
Svestan da se ne može ovako skromnim projektom dosegnuti celina njenog života i dela, ja sam ipak zadovoljan ovom predstavom koja nas u nagoveštajima uvodi u njen svet.

O MILENI PAVLOVIĆ BARILLI

     Milena Pavlović Barilli (5. novembar. 1909. Požarevac — 6. mart. 1945. Njujork), jedino dete požarevačke učiteljice Danice Pavlović i italijanskog kompozitora, pesnika i putopisca Bruna Barillija, svakako spada, nesumnjivo među najupečatljive autore srpskog slikarstva, ali je bila i jedna od najinteresantnijih ličnosti umetničke Evrope između dva rata. Školovala se na beogradskoj Kraljevskoj umetničkoj školi (upisala sa trinaest godina), da bi nakon diplomiranja 1926. nastavila školovanje u Minhenu, na Blocherer Bosshardt, Knirr Schule i Akademie der Bildenden Kunste, gde ostaje do 1928. Iz Minhena odlazi u Španiju, potom nastavlja umetničku karijeru u drugim evropskim prestonicama, Londonu, Parizu i Rimu. Družila se i izlagala sa evropskom umetničkom elitom ( Žan Kokto, Andre Breton ). U Londonu izlaže 1931, a u Parizu i Rimu 1932.  godine. Uoči Drugog svetskog rata prelazi u Njujork, gde ostaje do kraja života. U SAD je sarađivala sa modnim žurnalima: Vogue, Harper’s Bazzar, Glamour, Charm, kao i sa časopisom za uređenje enterijera i eksterijera Town&Country. Godine 1943. udala se za 10 godina mlađeg Roberta Tomasa Astor Goselina iz Čikaga. Osim slikarstvom i modnim dizajnom, tokom celog života bavila se i pesništvom. Umrla je u Njujorku 6. marta 1945. godine, sahranjena je na groblju stranih umetnika u Rimu. Za života je uradila preko 300 radova, puno skica i crteža. Mnoga platna su joj u kući-muzeju u Požarevcu, Muzeju savremene umetnosti i Narodnom muzeju u Beogradu, kao i u Rimu.
Stvaralaštvo Milene Pavlović Barilli se uključuje u okvire tzv. slikarstva “ povratka redu „, koje je bilo dominantan tok u evropskoj umetnosti 20-ih i 30-ih godina prošlog veka. Lazar Trifunović svrstava je u okvire nadrealističkog slikarstva. Miodrag B. Protić prepoznaje tri perioda u njenom slikarskom opusu: “ minhenski “ ( 1928-1932. ), “ antički “ ( 1932-1936. ) i “ renesansni “ ( 1936-1945. ). Njeno slikarstvo je, kao i njena poezija, magično i enigmatsko, sa pojedinim ikonografskim motivima koji se često ponavljaju na njenim slikama: lampa, polomljene vaze, ženski portreti na kojima kao da varira sopstveni lik. Bila je odličan poznavalac ikonografije i ikonologije. Inspiraciju za njen stil autori prepoznaju u stilizaciji tipičnoj za modne žurnale, zatim u slikarstvu španskih slikara od Velaskeza do Goje, kao i Hijeronimusa Boša. Poseban uticaj na njen opus imao je Đorđo de Kiriko.

     Vreme trajanja: 1h 20min